ISO 8859-12 miało zostać dwunastą częścią kodowania znaków standardu ISO/IEC 8859.

Dwunasta część miała być przeznaczona dla pisma dewangari, lecz niestety prace nad tym kodowaniem zostały porzucone w 1997 roku, a dokładniej podczas dwunastego posiedzenia trzeciej grupy roboczej, drugiego podkomitetu, pierwszego łączonego komitetu technicznego w Iraklionie na Krecie, dnia 4 lipca 1997 roku, postanowiono zawiesić wszelkie prace nad tym kodowaniem – zestawem znaków aż do czasu osiągnięcia ogólnego porozumienia na temat diakrytycznych znaków łączonych.

Nieoficjalnie kodowanie to miało być także przeznaczone dla znaków z języków celtyckich, które później jednak zostały wprowadzone w ISO-8859-14.